Οι Φίλοι Κινηματογράφου Λαμίας έχουν την χαρά να συμμετέχουν στον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς, έναν από τους πιο δημοφιλείς πανευρωπαϊκούς θεσμούς, ο οποίος φέτος έχει θέμα «Τα πρόσωπα του χρόνου» και σε συνεργασία με την ΙΔ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων σας προσκαλούν την Παρασκευή 26-09-2014 ώρα 21.00 στο Κάστρο Λαμίας, όπου θα προβληθεί η ταινία “Alphaville” του Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Είσοδος ελεύθερη.
Alpha60: Time is like a circle which is endlessly described. The declining arc is the past. The inclining arc is the future.
ΧΡΥΣΗ ΑΡΚΤΟΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ 1965.
Στον κόσμο της Alphaville ο χρόνος και ο χώρος μοιάζουν ακατάστατα ταρακουνημένα. Η χιονισμένη νύχτα στην μία άκρη της πόλης συνορεύει με το ηλιόλουστο θέρος της άλλης, ενώ η Νέα Υόρκη και το Τόκυο βρίσκονται σκορπισμένα στις μακρινές γωνιές του σύμπαντος. Οι άνθρωποι φέρουν τον προσωπικό τους κωδικό στο λαιμό, θυμίζουν πειραματόζωα λοβοτομής και επαναλαμβάνουν προγραμματισμένες κοινωνικές συμπεριφορές. Ένα πολύπλοκο σύστημα ηλεκτρονικών νευρώνων επιβλέπει τα πάντα, επεμβαίνει και ανακρίνει. Σε αυτήν την πόλη φτάνει ο μυστικός πράκτορας Λέμι Κόσιον αναζητώντας έναν συνάδελφό του. Ανακαλύπτει ότι η πόλη εξουσιάζεται από τον παντοδύναμο υπολογιστή Alpha60, γνωρίζει την κόρη του τυραννικού κατασκευαστή του και έρχεται σε σύγκρουση μαζί του. Ένας macho ιδιωτικός ντετέκτιβ, μία σκοτεινή femme fatale και ένα μυστήριο προς εξιχνίαση αποτελούν τα κεντρικά κομμάτια ενός παζλ που δεν πρόκειται ποτέ να συμπληρωθεί…
«ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ»
«ΕΝΑΣ ΟΡΓΟΥΕΛΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ»
Σκηνοθέτης: Jean-Luc Godard Σενάριο: Jean-Luc Godard Φωτογραφία: Raoul Coutard Μουσική: Paul Misraki Ηθοποιοί: Eddie Constantine, Anna Karina, Akim Tamiroff, Howard Vernon Τοποθεσία: Γαλλία 1965 Διάρκεια: 99'
Πρόκειται στην κυριολεξία για ένα σκηνοθετικό άθλο. Ένας χώρος που αλλάζει μορφή όταν αλλάζει ο φωτισμός του και η γωνία λήψεως είναι η καλύτερη απόδειξη των απεριόριστων δυνατοτήτων του κινηματογράφου. Η Αλφαβίλ είναι μαζί με άλλα και μια εκδήλωση σεβασμού του Γκοντάρ στην τέχνη που ξέρει και που αγαπάει όσο πολύ λίγοι. Τα επιμέρους συστατικά της ταινίας, δεν έχουν τίποτα το φανταστικό και το κατασκευασμένο. Ως σύνολο, όμως, πετυχαίνει μια θαυμαστή αναγωγή στον κόσμο της φαντασίας. Επιπλέον, αντίθετα μ’ εκείνο που γίνεται συνήθως σε ταινίες αυτού του είδους, η οικονoμία στα εκφραστικά μέσα είναι υποδειγματική. Κανένα στοιχείο του ντεκόρ δεν είναι περιττό ή κραυγαλέο. Ο χώρος δεν παραμορφώνεται σκόπιμα για τη δημιουργία παράξενων εφέ. (Βασίλης Ραφαηλίδης)
Ο Γκοντάρ διασταυρώνει τις κινηματογραφικές σταθερές της sci-fi περιπέτειας με αυτές του φιλμ νουάρ, υπογράφοντας μια φουτουριστική αλληγορία που είναι ταυτόχρονα ένα (ρομαντικό) πολιτικό σχόλιο, αλλά και μια παρωδία των αστυνομικών περιπετειών. Με το Παρίσι του 1965 να φαντάζει μπροστά στο φακό του Ραούλ Κουτάρ σαν εφιαλτική μεγαλούπολη του μέλλοντος και τον Λέμι Κόσιον να απαντά «η ποίηση!» στην ερώτηση «τι μεταμορφώνει το σκοτάδι σε φως» (αθηνόραμα)
Μέσα από την παράξενη περιπέτεια του Λέμι Κόσιον φαίνεται μια κλινική εικόνα του παρόντος, που για το 1965 σήμαινε ένα κοινωνικό πλαίσιο κάτω από την βαριά σκιά του γκολισμού και της καινούριας τεχνοκρατίας. Το λευκό Αλφαβίλ, τόπος χωρίς σημεία και γι’αυτό φορτισμένος από τέτοια, αποτελεί το αίτιο μιας γενικευμένης κλειστοφοβίας, αλλά και μιας καθαρής φοβίας για την πορεία της εξουσίας και το ρόλο της τεχνολογίας στο εγγύς μέλλον. Ο πολύ συγκεκριμένος κόσμος του 1965 -τη χρονιά αυτή γυρίστηκε η ταινία- μετατίθεται στον υποθετικό κόσμο του 1984, τη χρονιά που ο Όργουελ προέβλεπε «Αν θέλεις μια εικόνα για το μέλλον, φαντάσου μια μπότα να πατάει πάνω στο ανθρώπινο ηρόσωπο-για πάντα… Και θυμήσου πως θα είναι για πάντα» (Σώτη Τριανταφύλλου:Κινηματογραφημένες Πόλεις)
Ένα μοναδικό φουτουριστικό φιλμ, που ενώ αρχικά δείχνει τόσο διαφορετικό από την υπόλοιπη φιλμογραφία του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη, σταδιακά και καθώς το αποκωδικοποιούμε καρέ καρέ, βλέπουμε όλες εκείνες τις αρετές που διέπουν τον κινηματογράφο του Γκοντάρ, ενώ ως συνήθως, υπογράφει και το πολύ καλό σενάριο της ταινίας. (Γιώργος Ρούσσος)
TRIVIA
- Παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι ένα έργο επιστημονικής φαντασίας και υποτίθεται ότι είναι σε μια πόλη του μέλλοντος, όλες οι σκηνές γυρίστηκαν σε υπάρχουσες τοποθεσίες στο Παρίσι το 1965, και όλα τα όπλα είναι συμβατικά, μειώνοντας σημαντικά το κόστος.
- Το Rough Guide to Sci-fi movies λέει: «Ο σκηνοθέτης ξόδεψε περισσότερα στο φαγητό παρά στα ειδικά εφέ«.
- Η φράση του Alpha60 που αρχίζει «Ο χρόνος είναι η ουσία από την οποία έχω φτιαχτεί…» παραφράζει το δοκίμιο «Νέα διάψευση του χρόνου» (1946) του διάσημου Αργεντίνου συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
- Πριν από τους τίτλους τέλους, ο Γκοντάρ προσθέτει ένα ένα τα γράμματα του «fin», συνθέτοντας ένα λογοπαίγνιο: «i»…»in»…»fin» δηλαδή «Ι, in the end».
ΦΙΛΟΙ ΚΙΝ/ΦΟΥ ΛΑΜΙΑΣ 